W niedzielny poranek 13 grudnia 1981 roku, gen. Wojciech Jaruzelski, w przemówieniu telewizyjnym poinformował Polaków o wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce. Oficjalną przyczyną była pogarszająca się sytuacja gospodarcza Polski oraz groźby interwencji Układu Warszawskiego. W rzeczywistości komuniści obawiali się utraty władzy i narastających w Polsce protestów przeciwko reżimowi komunistycznemu. Po fali strajków jakie miały miejsce w 1980 roku, władze zaczęły przygotowywać się do podjęcia zdecydowanych działań przeciwko patriotom polskim prowadzącym działania na niekorzyść władz komunistycznych. Finałem było ogłoszenie stanu wojennego. W noc jego wprowadzenia ZOMO rozpoczęło aresztowania opozycjonistów. W tym okrutnym dla Polski czasie trwającym do 22 lipca 1983 roku internowano około 10 tysięcy osób. Byli to głównie przywódcy NSZZ Solidarność, działacze opozycji oraz uczestnicy strajków i protestów. Władza stosowała również masowe zwolnienia ze strajkujących zakładów pracy. Najbardziej tragicznym epizodem, związanym z represjami, była pacyfikacja kopalni „Wujek” w Katowicach, w trakcie której śmierć poniosło dziewięciu górników.
